Cellulit - jak wygląda diagnostyka?

W diagnozowaniu cellulitu można wykorzystać kilka metod, od bardzo prostych do zastosowania w domu lub w każdym gabinecie kosmetycznym, aż po badania specjalistyczne.

Test ręczny

Najprosztszą metodą diagnozowania jest test ręczny na cellulit. Jak go wykonać? Obejmujemy kawałek (fałd) skóry na udzie palcami obu rąk i naprzemiennie uciskamy tkankę wypychając ją do góry. Jeśli cellulit nas dotyczy to w czasie ucisku skóra ulega zniekształceniom, uwidaczniając obraz materaca lub skórki pomarańczowej (czyli wzmniesienia i zagłebienia z przedzielającymi je bruzdami).Test ręczny można wykonać samodzienie w domu, jest on bardzo dokładny i potrafi wykryć cellulit w bardzo wczesnej fazie. Oczywiście skuteczność testu należy od wprawy (doświadczenia) i zdolności bacznego obserwowania. Test wymaga dobrego oświetlenia (najlepiej białe, lekko skośne).

Termografia

Metoda ta polega na ocenie temperatury powierzchni skóry (odzwierciedla ona aktywność mikrokrążenia) na mapie kolorów. Termografia wykorzystuje różnice temperatury między skórą zdrową a tkanką zniekształconą. Skóra jest oczywiście chłodniejsza w miejscach dotkniętych cellulitem (na skutek upośledzonego krążenia). Warunkiem prawidłowego wykonania testu jest utrzymanie niezmiennej temperatury otoczenia. Można ją wykonać na dwa sposoby. Pierwszy polega na wykorzystaniu specjalnych ciekłokrystalicznych foli, które świecą w przedziale między 28 a 31,5 C. Temperatura 28 C barwi folię na żółto lub brązowo, wyższa temperatura (31,5) na niebiesko. Drugi natomiast polega na użyciu giętkiego czujnika zbudowanego z termoczułych kryształków. Po kilku sekondach od przyłożenia czujnika do skóry pojawia się "mapa kolorów", która odpowiada róznicom temperatury pomiędzy powierzchnią skóry a czujnikiem. Na podstawie tego można okreśłić stopień zaawansowania cellulitu, mp. jednorodny i jednolity obraz cellulitu w kolorze różówym bądź zielonym świadczy o braku cellulitu lub o zmianach w I stopniu zaawansowania, natomiast obraz niejednolity z ciemnymi plamami tzw, "czarnymi dziurami" lub "cętkami lamparta" informują o późniejszych stadiach cellulitu. Plusem metody jest nieszkodliwość. Czynniki mogące wpłynąć na zmianę temperaturę powierzchni ciała i tym samym mogące zmienić (zafałszować) wynik: gorączka, ekspozycja na słońce (opalanie), menstruacja, a także palenie papierosów.

Ultrasonografia

Metoda ta pozwala ocenić tkankę podskórną - jej grubość, obecność obrzęków czy guzków. Jeśli zostanie zastosowane do badania urządzenie z przystawką Dopplera to dodatkow można będzie ocenić lokalne krążenie. Takie badanie daje nam kompleksowy wynik, bo umożliwia rozpoznanie zmian w tkance podskórnej łącznej i równocześnie w krążeniu.

Inne metody diagnozowania cellulitu:

- badanie antropometryczne - badanie tanie, nieskomplikowane, w jego skład wchodzi pomiar wagi, wzrostu, obliczenie BMI, a także pomiar obwodów ciał przy użycu centymetra (talia, biodra, uda, pośladki). Sposób dobry do oceny stopnia otyłości czy rozmieszczenia tkanki tłuszczowej, ale niekoniecznie do oceniania występowania czy też zaawansowania cellulitu.

- metoda oporu bioelektrycznego - pomiar oporu bioelektrycznego pozwala określić procent tkanki tłuszczowej, mięśni i zawartość wody w organizmie, nie daje nam informacji dotyczących zmian w tkance łacznej i podskórnej, ani na temat krążenia.

- wideokapilaroskopia - po przyłożeniu do skóry sondy na ekranie monitora obrazuje się powierzchniowe naczynia (kapilary) skóry, obszary zaawansowanego cellulitu są gorzej ukrwione.

- termografia komputerowa i rezonans magnetyczny służą do pomiarów grubości tkanki łącznej, ale za ich pomocą nie można za ich pomocą ocenić mikrokrążenia.

- xerografia - pozwala na ocenę grubości poszczególnych warstw skóry, nie umożliwia zmian w mikrokrążeniu. Ze względu na używanie w metodzie promieniowania X metoda nie jest całkowice nieszkodliwa, niesie ryzyko związane z napromieniowaniem.

- badanie histopatologiczne - należy do metod inwazyjnych, ale pozwala na dokładną ocenę zmian.

#cellulit #uroda